Zwemparadijs

Jippie, het feest kon nu echt beginnen. Vandaag vertrokken wij om 09.30 uur voor een tiendaags bezoek aan Orlando. Onderweg strandden we bij
Orlando Premium Outlets. Met twee van die winkelzieke- en koopgrage meiden in ons midden weet je wat de gevolgen zijn. Zelfs Edwin werd met het virus besmet en kocht prachtige Timberlands bijna voor niets.

Met tassen vol kwamen we de mall uit en besloten een bezoek te brengen aan Blizzard Beach, een van de waterparken van Disney. We moesten onze Fun in the Sun passen ruilen voor een Disney-pas en toen dat na veel vijven en zessen was gebeurd konden we eindelijk een duik nemen.

Dit is echt geen zwembad te noemen. Dit is, tja wat is het eigenlijk, ’t is gewoon ongelofelijk zo mooi en schoon en netjes en groot. Verschillende glijbanen, stroomversnellingen en golfslagbaden in een ambiance van een wintersportplaats, zelfs een stoeltjeslift met ski’s bracht je naar de allerhoogste glijbaan.

Nadat het jongste drietal het park een uurtje hadden verkend, nodigden zij Marianne uit voor een raft ride. Held op sokken zou dat wel even doen. Volgens die gasten zou het heel leuk zijn en zeker niet eng.
Zij liet zich overhalen en nadat zij eerst een hele hoge trap op moest lopen toen nog 10 minuten moest wachten werd haar inspanning beloond met een ride naar beneden. Met een noodgang ging de band waar wij in zaten door het water naar beneden. Van links naar rechts, achterste voren, vreselijk.

Werkelijk een half uur heeft zij nodig gehad om weer bij te komen. Ze besloot zich nooit, maar dan ook nooit meer over te laten halen voor dergelijk iets.

Om 17.30 uur besloten we op zoek te gaan naar ons onderkomen voor de volgende tien nachten in het Universal Palms Hotel in Orlando. We waren dik tevreden met de kamers 320 en 321 die ons werden toegewezen.

Na het inchecken lopend naar de International Drive de straat waar het allemaal gebeurt in Orlando. We strandden daar bij Ponderosa. Een steakhouse met een zalig buffet. Wat we daar allemaal hebben gegeten. Vooral de toetjes waren verrukkelijk.

Na het eten togen wij op weg naar Kissimee. Volgens American Estates waar wij ons reis hadden geboekt, moesten wij de auto daar bij Avis inleveren en na tien dagen ook weer ophalen. (Ons hotel had een shuttle service naar de Disney-parken, daarom hadden we besloten om de auto in Orlando de deur uit te doen).

Toen wij bij Avis in Kissimee aankwamen bleek het bedrijf reeds gesloten te zijn en adviseerden hun buren ons de auto bij Avis op Orlando-Airport in te leveren. Op de allerlaatste druppels benzine kwamen we bij het verhuurbedrijf aan, leverden de auto in en een medewerker van Avis bracht ons keurig naar ons hotel, wat een service!

Vlug nog een biertje voor de boys en dan naar bed, want de volgende dag zouden we het eerste Disney-park aandoen, Epcot.