Op naar m’n schatje

Eindelijk is de dag aangebroken dat ik op het vliegtuig mag stappen naar Shanghai, China.

Na een heerlijke maaltijd gemaakt door mijn mama word ik door mijn ouders op donderdagavond afgezet op Schiphol. Heel hip had ik mijn boardingpas via een QR-code op mijn iPhone staan. Onwijs handig als je zin hebt om elke keer je mailapp te openen. Een tip voor als jullie dit ooit willen doen: zet de QR-code als afbeelding op je schermbeveiliging. Dat scheelt veel tijd.

Ook het bagage lozen gaat tegenwoordig veel efficiënter: geen balie waar je geholpen wordt, maar zelf je bagage op een band zetten, QR-code scannen en bagagelabel plakken. Dit laatste is best irritant als er een hijgend gezin achter je staat dat dit ook graag wilt uitproberen. Ik kreeg met geen mogelijkheid de label van het stickervel. Uiteindelijk gelukt, ik was blij dat ik van mijn nagelbijt verslaving af ben…

Na een beetje rondlopen, Starbucks drinken en wachten kon ik eindelijk het vliegtuig in. Tijdens het boeken van de vlucht kon ik mijn eigen plek kiezen. Wat een zaligheid dat er niets tot weinig voor je zit!

Tijdens de vlucht heb ik redelijk kunnen slapen, waardoor de tijd best snel ging. Maar toch niet snel genoeg. Toch niet echt mij ding om zo lang stil te zitten en niets te doen.

Na de paspoortcontrole en de bagageband kon ik eindelijk naar buiten. Eindelijk Edwin weer in mijn armen sluiten. Wat een bizar gevoel om elkaar na weken weer te zien en te kunnen aanraken.

Met een taxi zijn we naar het hotel gegaan waar Edwin verblijft. Ik heb het voor elkaar gekregen om in zijn hotelkamer, die hijzelf netjes hield, binnen 10 minuten een gehele chaos te veroorzaken door slechts mijn koffers een beetje uit te pakken. Sorry schat, ik blijf maar twee weken…

Inmiddels is het 17.00u (lokale tijd) dus wordt het tijd om een beetje de hort op te gaan. We beginnen vandaag rustig. Lekker wandelen naar Nanjing Road via gekke steegjes en People Park. Ik was er al een beetje op voorbereid door Edwin en Laura, maar er komen zeer rare geluiden uit de Chinese. En helaas blijft het niet alleen bij geluid. Ach, ik ga er gewoon in mee: boeren en roggelen. Ik zal eens laten zien dat inburgeren best snel kan gaan!

Aan het eten moet ik ook flink wennen. In dat opzicht ben ik blij dat er als back-up toch een McDonalds en een pizzahut in de stad zit. Hetgeen wat vanavond op tafel werd geschoteld viel niet geheel in mijn smaak. Behalve de cola die Edwin bestelde: een 1,5 literfles cola. Of is dit toch iets te overdreven bij het eten?

Na het eten nog even een ijsje gescoord bij Haägendasz. Blijft toch mijn lievelings. Beetje gek dat het ijsje, bestaande uit slechts twee bolletjes, bijna net zo duur was als het diner. Toch vind ik een lekker toetje wel belangrijk.

Inmiddels lig ik voor pampus op bed in de hotelkamer. Hier is het nu 22.00u geweest en na een korte nacht vind ik het mooi geweest voor vandaag.

Ps. Het gebruik van Facebook en twitter kan ik maar heel beperkt, reacties zijn voor mij makkelijker via de site of de mail.