Dit is de laatste dag dat ik in Shanghai wat kan gaan doen. We besluiten enigszins wat op tijd op te staan en als eerste naar de Antique Market te gaan. Daar lopen we wat rond.
Vervolgens gaan we naar Yugarden. Daar was ik namelijk nog niet in geweest. Na een flink rondje door te tuinen had ik het wel gezien en besloten we op weg te gaan naar het volgende punt op mijn lijstje voor vandaag: schoenen!
Zoals ik vorige week al schreef is er een schoenenwinkel die leuke gympen verkoop voor weinig. Aangezien Jos mijn vorige aankopen allemaal heeft meegenomen naar Nederland heb ik nog wel ruimte voor een extra paar schoenen…
Hierna doen we nog een drankje bij een café waarna we terug gaan naar het hotel om onze spullen te droppen. In het hotel begin ik maar langzaam met het bij elkaar pakken van wat spullen en mijn kleding alvast wat uit te zoeken.
Het enige wat nu nog op de planning staat is een fotosessie maken van de diverse uitzichten van Shanghai by night. We gaan hiervoor naar de wijk Pudong waar de hoge gebouwen staan zodat we vanaf hoge etages foto’s kunnen maken. Eerst genieten we nog van een heerlijk diner samen en daarna gaan we door naar Pudong.
Wanneer wij in Pudong zijn aangekomen en wij ons statief klaar willen zetten om van een rotonde foto’s te nemen blijkt dat we het deel waarmee de camera op het statief (vanaf nu: verbindingsstuk) wordt bevestigd zijn vergeten. Tja en dan word je een beetje chagrijnig. We besluiten toch maar het verbindingsstuk in ons hotel op te halen.
Na ruim een uur staan we weer op de plek van de rotonde. We gaan eerst maar naar de Flair Bar. Deze bevindt zich op de 58e etage van een gebouw. Na een aantal liften door het gebouw heen komen we op het buitenterras aan. Het uitzicht is werkelijk fantastisch. We bestellen een drankje en toen begon het opeens te regenen. Tja daar gaat je laatste wens. Foto’s maken in de regen werkt niet in het donker met een lange sluitertijd. En goede reden om weer eens terug te gaan naar Shanghai…
Nadat we weer terug zijn in ons hotel begin ik een beetje langzaam mijn koffers in te ruimen en komt het besef dat ik morgen weer voor een aantal weken afscheid moet nemen van Edwin.