A day at the park

En of we last hadden van een jetlag. Eigenlijk gingen we al te vroeg naar bed, maar soms denk je echt dat je dat nodig hebt. Na twee uurtjes slapen werden we allerdrie om 23.00u wakker. Wat een gezelligheid zo midden in de nacht. We hebben zeker wel drie uur lang wakker gelegen. Alies gezellig tussen ons in en af en toe ging ze overeind zitten om een verhaal te vertellen. Uiteindelijk zijn we weer in slaap gevallen. Alies maar weer terug gelegd in d’r eigen tentje en weer verder slapen. Om 6.00u vond Alies het wel weer okay. Nou dat dacht ik niet. Dan maar weer even tukken tussen Edwin en mij. Uiteindelijk schrok ik om 9.45u wakker. Helaas daar gaat het grootste gedeelte van de eerste ochtend.

Na het ontbijt lopen we naar KLCC. Daar zijn de Pertonas Twin Towers en een groot park. Aangezien Edwin en ik tijdens ons vorige bezoek de torens al ‘beklommen’ hebben, slaan we dat deze keer over. We nemen eerst een koffie bij de Starbucks en gaan daarna zwemmen. In het park ligt een openbaar zwembad waar kinderen in mogen spelen. Alies vermaakt zich wel.

Na het zwemmen even naar de speeltuin en daarna is het tijd voor de lunch. We gaan terug naar de grote shopping mall en eten daar een lekker broodje en pannenkoeken.

Inmiddels is het tijd om terug te gaan naar ons hotel. Ze komen namelijk de huurauto brengen waarmee wij onze trip gaan voortzetten. De afspraak was dat ze de auto om 16.00u zouden brengen. Je raadt het al: dit werd iets later. Tegen kwart voor vijf wordt de auto geleverd. Ze zijn alleen vergeten om een kinderstoel mee te brengen. Edwin zal wel meegaan naar het verhuurbedrijf om de zit op te halen. Edwin vertelde dat het kantoor naast het park was waar we vanmiddag waren. Dat was op loopafstand dus kon niet lang duren was mijn eigen conclusie. Toen Edwin om 18u nog niet terug was begon ik mij een beetje zorgen te maken. Om half zeven nog steeds geen Edwin… Oh ja, z’n telefoon had hij overigens in het hotel gelaten.. Ik maar bij de receptie vragen of zij het verhuurbedrijf konden bellen aangezien ik alleen maar een naam had. Er werd verteld dat Edwin 10 minuten geleden was vertrokken. Nou dan zal hij zo wel komen was mijn eigen conclusie. Zit je dan met je zwangerschapshormonen in een hotelkamer te wachten. Na zeven uur kwam Edwin eindelijk terug. Die mag dus nooit meer de deur uit zonder telefoon. Nee niet meer zonder ons!!!

Het plan was om naar het aquarium te gaan, maar daar is helaas geen tijd meer voor. Dan maar wat eten. Is het niet dat het met bakken uit de hemel komt vallen. De keuze is dus beperkt tot het restaurant van het hotel. Eigenlijk best prima. Maar als we klaar zijn en het regent niet meer zo hard besluiten we toch maar even buiten de deur een toetje te halen en een koffie te drinken. Daarna weer naar het hotel om te rollebollen en te slapen.

[fbcomments]